Deneme Liseli olarak seneler geçti, yıllar yılları kovaladı. 23 sene önce Ankara’ daki Deneme Lisesi Balosu’ na katılmak üzere Eşimin organizasyonuyla İzmir’ den trenle hareket ettik. Bu yolculukta iki sevgili Deneme Liseli arkadaşımla karşılaştım. Onlara kavuştuğum anlar oldukça duygusal anlardı. Çok keyifli bir yolculuk sonunda Ankara ya vardık. Aynı günün akşamı balodaydık. Karşılaştığımız arkadaşlarla sayılamayacak pembe yalanlarla birbirimizi avuttuk. “hiç değişmemiştik !”
Döndükten sonra İzmir’de Denemeliler tarafından düzenlenen kahvaltılara ve yemeklere katılmaya başladık.Eski yeni Denemeliler ile bir araya gelmelerimiz devam etti düzenli olarak. Çok mutluydum. Eşim de mutluydu. Ancak sonraları nahoş bir takım olaylar ve söylentiler olmaya başladı aramızda. Facebook ve benzeri sosyal medya hesaplarım olmadığı için olanları dolaylı olarak duymaya başladım. Dehşet içindeydim inanması zordu. Bizler böyle mi yetişmiştik, ailelerimiz, okulumuz bizleri bir dantel gibi işlememiş miydi ?
17-18 yaşlarında bıraktığımız arkadaşlarımıza 30-40 yıl sonra kavuştuğumuzda neler olmuştu.bizlere? Evet herkes bir karakter yolculuğuna çıkmıştı ayrı kaldığımız bu uzun süreçte. O yıllardaki bizlerden farklıydı bazıları. Olumlu veya olumsuz bir şekilde değişmişti birçoğumuz ve pembe yalanlarla birbirimizi kandırmaya da gerek yoktu. Seçmece davranmak evlaydı bundan böyle. Ama tabiiki tablo bu kadar karamsar değildi. Zira bu toplantılar sonunda 15-20 yıldır halen sıkı görüştüğüm dostlarımın sayısı da az değildi hani. Sonuna kadar kıymetlerini bilmeye kararlıyım onların.
Bizlere, Bahçeli-Emekli Deneme Liseli olan bizlere yakışmayan şeylerin neler olduğunu bilmememiz imkansız.
Denemeli olmak bilincini merkeze alıp önce kendi benliğimizi sonra çevremizdekileri bu süzgeçten titizlikle geçirip öyle davranmalıyız bundan böyle.Kısır çekişmeler; yapılması gereken işlerden bizleri uzaklaştırmamalı, iyi projelere imza atmamızı, atanları desteklememizi engellememeli bu şahsi döngüler. Bize yakışan ERDEM budur.
Sevgilerimle
