DENEME LİSESİ MARŞININ GETİRDİKLERİ
DENEME LİSESİ temel taşlarımızdan olan ve 1955’ten beri okulumuz sembolü olarak kullanılan Okul Amblemimizin son yıllarda laleye benzer bir takım motiflerle değiştirilme çabaları, Okulun resmi Web sitesinden kaldırılan okul tarihi, çerçeveleriyle çöpe atılan geçmiş dönem okul müdürlerinin fotoğrafları, küçük bina ile spor salonu çaprazında kalan alanda gökyüzüne yükselen çapı bir metreye yaklaşan ağaçların katledilip bu alanın öğretmenlere otopark olarak tahsis edilmesi, okul spor salonunun bir spor kulübümüzün isim hakkını kullanan, birilerinin ticari çıkarları doğrultusunda tahsis edilip, okulun değerleri olan Kırmızı-Siyah değil, o kulübün renklerine boyanması konuları karşısında bir duvar gibi dikilmesi gereken Deneme Liselilerin sivil toplum örgütü ve yöneticilerinin tepkisiz ve duyarsız kaldığı, Deneme Liselilere ait sosyal platformlarda bu konuları bazı arkadaşlarımızın şahsi gayretleriyle gündeme getirdiği, hatta bunu daha ileriye götürerek yine şahsi çevrelerini kullanarak siyasi parti ve Milletvekilleri nezdinde bu konuları denetim unsuru olarak TBMM platformlarına taşıdığı,(Önerge için bakınız) kamuoyu yarattığı ve bu sayede de geri adım atılmasının sağlandığı malumunuzdur.
Denemeli olmanın bir başka temel taşı Okulumuz edebiyat öğretmenlerinden, 1959-1960 yıllarında da okul müdürü olarak görev yapmış Sıtkı BİLMEN müdürümüzün sözlerini yazdığı, müzik öğretmenimiz Saime AKYOL öğretmenimizin de bestesini yaptığı okul marşımızın da Ankara Bahçelievler Deneme Anadolu Lisesi adını aldığımız andan itibaren, ama bilinçli ama bilinçsiz bir şekilde tıpkı diğerlerinde olduğu gibi kademeli olarak yok edilmeye çalışılmış, bırakın öğrencileri müzik öğretmenlerinin bile okul marşımız ve notalarından bihaber olması nedeniyle unutulmaya yüz tutmuş olduğu da bizleri derinden yaralamış, bu hususlar da 2013 yılı 5 Aralık okul törenleri sonrasında yine yetkisiz ama etkili mezunlar tarafından sosyal medya üzerinden dile getirilmişti.
Öyle etik bağlamda nitelemeler yapmazlardı. Kant ahlakı karşısında Aristoteles’inkini konumlandırma gayeleri yoktu. Değerin ne olduğunu sorgulamak içlerinden gelmezdi. Aksiyoloji değildi dertleri, ama bir şeye değer atfetmeye ihtiyaç duymuşlardı. Namuslu olduklarını vurgulamışlardı.
